من هو المهدی (ع)

توضیحات

من هو المهدی (ع) اثر آیت‌الله ابوطالب تجلیل تبریزى، نوشته‌اى است در اثبات تولد، حیات و ظهور حضرت مهدى(ع) در آخرالزمان که با هدف رد ادعاى کسانى که قایلند هنوز امام مهدى(ع) متولد نشده، بلکه در زمان ظهور متولد مى‌شود، به زبان عربى و در سال ۱۳۹۸ق نوشته شده است.

انگیزه مؤلف این بوده که از نصوص و احادیث روایت‌شده، به مقدارى که به حد تواتر برسد، بر تعیین شخص، پدر و مادر و هریک از اجداد حضرت مهدى(ع) تا پیامبر(ص) با نام آنان گردآورى شود تا هم ایشان و هم اجداد گرامى‌اشان شناخته شود؛ لذا از میان نصوص فراوانى که درباره آن حضرت آورده شده، تنها احادیثى که مشتمل بر این منظور است، ذکر شده است.

کتاب با مقدمه مؤلف در بیان اشکالات چاپ‌هاى قبلى و ذکر ساختار کلى کتاب آغاز شده است.

مطالب در سه بخش، در چهل فصل، بدین ترتیب ارائه شده که ابتدا براى احادیث وارده از پیامبر(ص) و هریک از ائمه(ص)، فصول جداگانه‌اى تعیین شده و احادیثى که در این خصوص از هرکدام از آنان آمده، در فصل مستقلى آورده شده است، سپس فصول دیگرى به نام هریک از اجداد طاهرین حضرت مهدى(عج) فراهم شده و در هرکدام از آن‌ها، احادیثى را که دلالت مى‌کند که چند پشت بین او و مهدى(ع) وجود دارد، آورده شده است.

مؤلف با بهره‌گیرى از منابع روایى و تاریخى دست اول شیعه و عامه، روایات پیامبر(ص) درباره معرفت امام زمان را از منابع اهل سنت نقل مى‌کند.

احادیث وارد شده از امامان شیعه(ع)، همراه با ذکر مأخذ، نقل شده و در ادامه، از عناوینى چون تاریخ ولادت امام مهدى(ع) از نظر اهل سنت، کسانى که موفق به دیدار آن حضرت شدند و وکیلان آن حضرت بحث شده است.

مؤلف، احادیث مروى از پیامبر اکرم(ص) را تنها از عامه و احادیث ائمه(ع) را از کتب اصیل و مأخذ اصلى که نزدیک به عصر آن بزرگواران تألیف شده، ذکر کرده است؛ مانند کتاب کافى، اکمال‌الدین، کفایه الاثر، غیبت شیخ طوسى، دلائل الامامه و… و از مؤلفان متأخر از زمان آنان، جز به‌ندرت، نقل نشده است.

نویسنده در بخش اول، به بررسى روایات مربوط به حضرت مهدى(ع) در کتب اهل سنت پرداخته است.

فصل اول و دوم، این سخن پیامبر(ص) در مورد لزوم شناخت امام زمان(ع) که «هرکه امام زمان خود را نشناسد و بمیرد، به مرگ جاهلیت مرده است»، از کتب اهل سنت نقل شده و پس از ذکر حدیث ثقلین و اشاره به اینکه این روایت در میان هر دو فرقه متواتر بوده و در مواضع گوناگونى از جمله: روز عرفه، در مسجد خیف، در حجهالوداع و در خطبه‌اى که روز وفات بر منبر ایراد شد، از پیامبر(ص) صادر گردیده، به مدارک آن از کتب اهل سنت اشاره شده است.

فصل سوم تا پنجم، بر اساس منابع اهل سنت، سخنان پیامبر(ص) مبنى بر اینکه امامان، دوازده تن هستند و نام یکایک آنان به تصریح پیامبر(ص) از کتب اهل سنت نقل شده و این مطلب که گروهى از بزرگان اهل سنت به تواتر احادیث مربوط به حضرت مهدى(عج) تصریح کرده‌اند، مستندا بیان شده است.

در فصل ششم و هفتم، درباره ویژگى‌هاى حضرت مهدى(عج) و اینکه ایشان کسى است که زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد، پس از آنکه از ستم و ظلم به تنگ آمده باشد و بخش دیگرى از احادیثى که در کتب اهل سنت درباره مهدى(ع) از پیامبر(ص) آمده، اشاره شده و در فصل هشتم، به ۶۰ حدیث با این مضمون که «زمین هیچ‌گاه از حجت خالى نیست» آمده است.

در بخش دوم، احادیثى که پیرامون حضرت مهدى(ع) از معصومین(ع) وارد گردیده، نقل شده است.

فصل نهم تا بیست و سوم، مربوط به نقل احادیثى است که از پیامبر(ص) و ائمه(ع) در مورد حضرت مهدى(عج) بیان شده و ایشان را به نام خود و پدران گرامى‌اش معرفى کرده‌اند.

در بخش سوم، بیش از صد روایت درباره غیبت امام زمان، معرفى آن حضرت به نام و نام پدران گرامى‌اش از سوى پیامبر(ص) و حضرت على(ع)، معرفى آن حضرت به عنوان نهمین فرزند امام حسین(ع)، معرفى آن حضرت از طرف امام حسین(ع) با نام ایشان و نام پدران بزرگوارشان و همین طور معرفى آن حضرت از طرف همه امامان(ع) ذکر شده است.

تاریخ ولادت حضرت مهدى(ع) در کتب اهل سنت، برخى از کسانى که دست‌خط امام در غیبت صغرى به نام ایشان صادر شده است، برخى از کسانى که آن حضرت را در زمان حیات امام حسن عسکری(ع) و یا در زمان غیبت دیده‌اند و وکیلان آن حضرت در زمان غیبت صغرى، مطالب فصول پایانى را تشکیل مى‌دهد.