مهج الدعوات و منهج العنایات (با ترجمه فارسی)

توضیحات

مهج الدعوات و منهج العنایات تألیف سید بن طاووس (م، ۶۶۴ قمری) با موضوع ادعیه و اَحراز است. این کتاب، از آخرین تألیفات سید است که در سال ۶۶۲ هجرى، یعنى دو سال قبل از وفات تألیف کرده است.

سید رضی الدین علی بن موسی (۵۸۹-۶۶۴ ق)، معروف به سید بن طاووس از بزرگترین علمای ربانی شیعه در قرن هفتم بود. او از نوادگان امام حسن مجتبى و امام سجاد (ع) است و در شهر حله ولادت نمود. جد هفتم ایشان، محمد بن اسحاق، که به خاطر زیبایى و ملاحتش به طاووس مشهور شده بود از سادات بزرگوار مدینه محسوب مى‌شد. سید بن طاووس نقیب شیعیان در زمان حکومت مغول بر بغداد بود و وی را به سبب تقوا، مراقبه فراوان و حالات عرفانی «جمال العارفین» خوانده‌اند. او آثار بسیاری دارد که موضوع غالب آنها ادعیه و زیارات است. کتاب مقتل سید الشهداء او با نام لهوف نیز معروف است. علامه حلی و شیخ یوسف سدیدالدین (پدر علامه حلی) از شاگردان سید بن طاووس بودند.

ابن طاووس در این کتاب، تنها ادعیه مطلقه را نقل کرده که اختصاص به زمانى خاص یا مکانى خاص ندارند. برخلاف کتبى مانند جمال الأسبوع و الاقبال که نظر به زمان و مکان هاى خاص داشتند. سید در هر موضوع از پیامبر صلى اللّه علیه و آله شروع کرده و به امام زمان عجل الله تعالى فرجه ختم نموده و پس از آن از غیر ائمه علیهم السلام هم مواردى نقل مى کند.

ابتداى کتاب، احراز وارده از معصومین علیهم السلام است و بعد از آن ادعیه و احراز هر یک از ائمه به صورت مفصل ذکر شده است. سپس ادعیه پیامبران گذشته به ترتیب آمده است.

سید در جاى جاى این کتاب شریف ادعیه و احرازى از خود با عنوان «دعاء ورد على خاطری» نقل نموده است. همچنین دعاهایى به عنوان ادعیه متفرقه از کتب مختلف آورده است. در پایان کتاب نیز چند فصل پیرامون اوقات استجابت دعا و صفات داعى و… حسن ختام کتاب گشته است.

سید رضى الدین بن طاووس که قصدش تنها تهیه کتابى در ادعیه بوده، تمام سندهاى ادعیه و روایات را حذف کرده و تنها به ذکر نام راوى از امام علیه السلام اکتفا نموده است. البته در بسیارى موارد نام مأخذ دعا را هم آورده است.

متن کتاب حاضر (بیانات مولف) به زبان فارسی ترجمه شده و ترجمه فارسی بعضی از ادعیه در ادامه متن عربی آن آمده و بعضی از ادعیه ترجمه نشده است.