آیین همزیستی مسلمانان (ترجمه الفصول المهمه فی تالیف الامه)

توضیحات

آیین همزیستی مسلمانان ترجمه فارسی کتاب الفصول المهمه فی تالیف الامه (فصل‌ها و بحث‌های مهم در راه متحد ساختن امت اسلامی) نوشته سید عبدالحسین شرف الدین است که در راستای ایجاد اتحاد،تقریب و الفت میان امت اسلامی به نگارش درآمده است. مؤلف که بیشترین دغدغه را در تقریب بین شیعه و سنی دارد، در این اثر به عوامل بروز تفرقه و جدایی بین مذاهب اسلامی پرداخته و راهکارهایی برای وحدت نیز ارائه می‌کند. الفصول به زبان‌های فارسی و اردو نیز ترجمه شده است.

سید عبدالحسین شرف‌الدین موسوی عاملی در سال ۱۲۹۰ق در شهر کاظمین به دنیا آمد. نسب او با ۳۱ واسطه به ابراهیم المرتضی، فرزند موسی بن جعفر(ع) می‌رسد. وی دارای تألیفاتی نظیر کتاب المراجعات است. شرف‌الدین در سال ۱۳۷۷ق درگذشت و در نجف در کنار آرامگاه استادش سید محمدکاظم یزدی به خاک سپرده شد.

الفصول المهمه در سال ۱۳۲۷ق پایان یافته است. انگیزه شرف‌الدین برای تألیف الفصول این بود که یکی از عالمان اهل سنت بنام شیخ نوح حنفی با فتوا به کفر شیعه و جواز قتل آنان قدم بسیار خطرناکی به سود استعمارگران که با تفرقه‌افکنی در جهان اسلام نقشه شومی در سر می‌پروراندند، برداشت. وی پس از نقل این فتوا می‌نویسد:

این اختلافی است که به دنبال آن اتفاق ممکن نباشد و جدایی است که پس از آن اجتماع فراهم نگردد و جنگی است که هرگز صلح و آشتی به دنبال ندارد.

علامه شرف‌الدین در مقدمه به وقایع پس از رحلت پیامبر(ص) پرداخته و تنها «وحدت اسلامی» را راه بالندگی و پیشرفت جامعه اسلامی می‌داند.

وی سپس در ۱۲ فصل با نقل احادیث صحیح از مجامع حدیثی معتبر اهل سنت و نیز فتواهای برجسته عالم اسلام از دورترین دوره آن درباره اسلام، ایمان، حرمت انسان گوینده شهادتین، اهل نجات بودن موحدان و نجات اهل توحید به بیان حقایق پرداخته است.

او همچنین به مقوله اجتهاد در مقابل نص، فتاوای تکفیری و تکفیر شیعه و پاسخ به آن، نقش دروغ‌سازان و عملکرد برخی از نویسندگان در تفرقه‌افکنی واکنش نشان داد است.

شرف‌الدین در نگارش الفصول، روش‌های متعددی را در پیش گرفته است:

• سبک تاریخی و روایی: وی با بهره‌گیری از نص آیات و روایات و اخبارِ حوادث تاریخی به بررسی دلایل جدایی و عداوت بین امت اسلامی پرداخته و مخالفان وحدت اسلامی را شناسایی نموده و به نقد آنها مبادرت می‌ورزد.

• دفاع از مبانی و اصول تشیع: او مذهب را فدای مصلحت نکرده و علاوه بر تأکید بر وحدت و هم سخنی بین تشیع و تسنن، دفاع اصولی و معقولی از مکتب اهل بیت نموده است.

• توجه دادن به عقل و وجدان برای داوری و درستی گفتار: وی در تمام مباحث کتاب، عقل و وجدان را معیار داوری و درستی اندیشه قرار داده است؛ زیرا در چارچوب این دو می‌توان صحت و عدم صحت دلایل و مباحث مربوطه را تشخیص داد.

• توجه به اصول مشترک: وی هیچ گاه از اهل سنت نمی‌خواهد دست از فلان موضوع بردارد یا از شیعه نمی‌خواهد به جهت تقریب از اصول مهم خویش دست بکشد، اما همواره بر اصول مشترک عملی، تأکید می‌کند.