تحریر رساله الولایه شمس الوحی تبریزی (دوره دو جلدی)

توضیحات

تحریر رساله الولایه محصول تدریس کتاب «رساله الولایهٴ» علامه محمد حسین طباطبایی (رحمه الله) توسط آیت الله جوادی آملی است که پس از نگارش و تنظیم در پژوهشگاه علوم وحیانی معارج، توسط معظم له ملاحظه، بازنگری، اصلاح، تکمیل و با افزودن «اشارات» از سوی ایشان تألیف و تدوین گردیده است.

این کتاب شامل: مقدمه ای درباره «علم عرفان»، تحریر مقدمهٴ کتاب رساله الولایه و بیان عصاره ای از محتوای آن و تحریر فصول پنج گانه است. هر فصل از فصول پنج گانه نیز دارای دو مقام: مقام اول ادله عقلی و مقام دوم ادله نقلی، و هر مقام نیز شامل تحریر اجمالی، تحریر تفصیلی و اشارات است.

مرحوم علامه طباطبایی در کتاب «رساله الولایه» در پنج فصل با استفاده از ادله عقلی و نقلی به اثبات راه عرفان و مقام ولایت و باز بودن این راه و بیان طریق باریابی به این مقام منیع می پردازد. 

«باطن داشتن ظاهر دین»، «سنخ اسرار باطنی شریعت»، «اختصاصی نبودن دستیابی به امور درونی و حقایق باطنی»، «راه رسیدن به امور و حقایق باطنی» و «آنچه انسان با کمال خویش به آن می رسد» فصول پنج گانه این کتاب می باشد.

استاد علامه طباطبایی(ره) چون خود همانند بعضی از اساتید خاص خویش سالک این طریقت و راهی این راه بود، توانست سفر نامه‌ای بنویسد که همان «رسالهٴ ولایت» است.

زندگینامه در متن تاریخ می‌گذرد و «سفرنامه»، «سیر من الخلق الی الحق» را بازگو می کند و انسان سالک تا این طریق را نرفت و راه را از نزدیک نپیمود، توان بازگویایی اسرار آن را ندارد، همچنین توفیق بازگو کردن همه اسرار برای دیگران، نصیب همهٴ ره پویان این راه نشد، یا بعضی نخواستند بگویند؛ ولی حضرت علامه طباطبایی از معدود علمای راهی این راه بود که به مقدار اینکه راه را طی کرد توانست رموز آن را برای دیگران بازگو کند؛ یعنی «مشهود» را «مبرهن» کند. آن توانایی در استاد علامه بود که «حضور» را «حصول» و «مشهود» را «مفهوم» و «عرفان» را در خدمت قرآن «برهان» کند؛ به قلم بیاورد و بتواند آنچه را یافت مستدل کند.