ترجمه مشارق انوار الیقین فی حقائق اسرار امیرالمومنین

هانری کربن، درباره آثار برسی و «مشارق الانوار» می‌نویسد: آثار رجب برسی برای فلسفه شیعی دارای اهمیت بسیاری است. در میان آثار وی، «مشارق الانوار» را که مهم‌ترین خطبه‌های عرفانی منسوب به امام اول را شامل می‌شود، می‌توان دیباچه‌ای بسیار عالی بر حکمت شیعی تلقی کرد. این اثر، شرحی مبسوط درباره حقیقت محمدیه دارد که همه کلمات کتاب هستی را شامل می‌شود. این حقیقت، مرآت خداست؛ نور واحدی است که دو ساحت دارد: ساحت ظاهری که همان رسالت نبوی است و ساحت باطنی که ولایت ؛ یعنی محبت الهی متجلی در امام است.

برسی در اظهار اندیشه هایش بی پروا بوده، محبت شدید او به اهل بیت علیه‌السّلام او را واداشته تا بسیاری از غرایب روایاتی را که درباره خاندان عصمت و طهارت علیه‌السّلام وارد شده است، در یک جا (در کتاب مشارق) جمع آورد و این معنا سبب شده تا عده‌ای که حقیقت این سخنان برایشان روشن نشده است، او را مورد طعن قرار دهند و گروهی دیگر نیز- که خلوص نیت و عقیده مؤلف و وجود همین روایات را در متون مجامع حدیثی به طور پراکنده می‌دیده‌اند- به دفاع از او برخیزند. به هر حال، همگان محبت و ولای شدید او را نسبت به اهل بیت علیه‌السّلام می‌ستایند و مورد تاکید قرار می دهند.

تطبیق نظریات عرفانی انسان بر چهارده معصوم

برسی، از نخستین کسانی است که با تطبیق نظراتی که در مکاتب عرفانی راجع به انسان کامل گفته شده، بر چهارده معصوم علیه‌السّلام ، در صدد معرفی مقام و رتبه بلند ایشان برآمده و آنچه را درباره کرامات و فضایل ایشان آمده، توجیه نموده است؛ در حالی که پیش از او کتاب‌های متعددی به ذکر فضایل و مناقب ائمه اطهار علیه‌السّلام اختصاص یافته بود، اما هیچ یک از آنها به صورت مستقیم و مفصل به بررسی و تفسیر فضایل مذکور نمی‌پرداخت. برسی، مستقیما به این کار پرداخته و کتاب «مشارق» را بر مبنای دوگانه ذکر فضایل و توجیه آنها نگاشته است. در مواردی نیز توجیهات او جنبه اقناعی داشته و راه جدال احسن را در پیش گرفته است. ازاین رو است که تاثرش از نظرات عرفا در سخنانش مشهود است و حتی در موردی مستقیما از محی الدین نام می‌برد.

برسی در ابتدای کتاب «مشارق»، افهام عادی را از درک مرتبه امیرالمؤمنین علیه‌السّلام قاصر می‌داند و از ملامت گری و حسادت برخی از معاصران خود شکوه می‌نماید. پس از آن، فصول متعددی را به علم حروف و شرافت آن اختصاص داده و با بهره گیری از آن، به بیان فضایل و مناقب معصومین علیه‌السّلام می‌پردازد.

هم چنین، در این راه از علم نقط و دوایر نیز بهره جسته و درباره اسرار سوره فاتحه و اسم اعظم مطالبی مطرح می‌نماید. از جمله مباحث کتاب، گفتاری است در باره حقیقت نقطه و فیض اول و اینکه انبیا مظاهر اسمای الهی‌اند. پس از آن، اخباری را که در فضل علی علیه‌السّلام و فرزندانش رسیده، مطرح نموده و به دنبال آن، اشعاری را که در مدح اهل بیت و امیرالمؤمنین علیه‌السّلام سروده، آورده و طرفه، آنکه بحث جالبی در باره برائت جستن ائمه علیه‌السّلام از غلات به میان می‌آورد و روایاتی را در ذم غلات از حضرات معصومین علیه‌السّلام نقل می‌کند. بعد از آن، فصولی را به بیان اسرار ائمه و کرامات ایشان اختصاص داده و درباره اسرار تک تک چهارده معصوم طی فصولی مستقل، بحث می‌نماید. بیشتر مباحث کتاب، به بیان فضایل حضرت علی علیه‌السّلام اختصاص دارد. در بخش‌های پایانی کتاب، چند خطبه منسوب به امیرالمؤمنین را آورده، مثل خطبه افتخار (خطبه البیان) و خطبه تطنجیه.

از جمله مهم‌ترین انتقادات مخالفان نویسنده، استفاده وی از علم حروف و غلوآمیز بودن مطالب کتاب و نیز آوردن دو خطبه مزبور در ضمن کتاب است.

دو تحریر از « مشارق انوار الیقین » در دست است. نسخه‌های موجود از کتاب، در آغاز و انجام و تقدم و تاخر مطالب و کم و زیاد شدن مطالب با هم تفاوت‌های فاحشی دارند، به طوری که به نظر می‌رسد مؤلف، دو بار این کتاب را نگاشته است. احتمالا پس از نگارش تحریر اول و مواجه شدن با انتقادات و حملات منتقدان، دست به تحریر دوم زده و در آن، برخی از کلماتی را که مورد اشکال منتقدان واقع شده، توجیه نموده است. نسخه شایع و مشهور که بارها به چاپ رسیده، تحریر دوم از کتاب است. به هر حال، مؤلف در هر دو تحریر به نام کتاب تصریح نموده و بسیاری از مطالب آن دو کاملا شبیه به هم و قسمت اعظمشان یکی است و در جاهایی فصولی مقدم و مؤخر و یا فصلی، با تفصیلی بیشتر آمده است.

از جمله تفاوت‌های بارز این دو تحریر، قسمت مفصلی است که در تحریر غیر مطبوع موجود است و در برخی نسخه‌ها به عنوان رساله مستقل، موسوم به « الدره الثمین » از تالیفات رجب برسی معرفی شده، ولی در تحریر مطبوع وجود ندارد.

در برخی از کتاب‌ها، احادیث و مطالبی از «مشارق انوار الیقین» نقل شده که در نسخه چاپی موجود نیست و به احتمال از نسخه غیر مشهور استفاده نموده‌اند. منبع