مکیال المکارم در فوائد دعا برای حضرت قائم (عج) دو جلدی

توضیحات

مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم (ع) اثر سید محمدتقى موسوى اصفهانى است که در سال ۱۳۳۰ق، نگارش یافته و مشتمل بر علل، فواید و نتایج دعا براى حضرت ولى‌عصر(عج) و نیز وظایف منتظران و شیعیان آن حضرت(ع) در زمان غیبت است.

مؤلف در خواب به زیارت حضرت ولى‌عصر(عج) شرفیاب شده و به امر آن جناب اقدام به تألیف کتاب کرده و آن را به سفارش ایشان بدین نام، نامیده است.

در بخش اول و دوم، با دلیل عقلى و نقلى اثبات شده است که ایمان بدون شناخت امام زمان(ع) تحقق نخواهد پذیرفت و در پى اثبات امامت حضرت حجه بن الحسن العسکرى(عج)، قسمتى از احادیث متواتره که به‌طور خاص به امامت آن حضرت(ع) دلالت دارند و تعدادى از معجزات و کرامات متواتر ایشان بیان شده است.

بخش سوم به قسمتى از حقوق و مراحم آن حضرت(ع) نسبت به بندگان، از جمله حق وجود و هستى، حق قرابت و خویشاوندى با پیامبر(ص)، حق عالم بر متعلم و… اشاره دارد.

بخش چهارم به بیان ویژگى‌ها و جهات موجود در آن حضرت(ع) که مایه لزوم دعا براى ایشان است اختصاص دارد. این ویژگى‌ها به ترتیب الفبا ذکر شده و برخى از آنها عبارتند از: ایمان به خدا، به‌پاداشتن حجت‌ها، تألیف قلوب، ثائر (خون‌خواه) حسین(ع)، جمع عقول، حمایت ایشان از اسلام، ختم علوم به آن حضرت(ع)، دعاى ایشان براى مؤمنین و…

بخش پنجم به بیان نتایج دعا براى فرج پرداخته و مؤلف با اشاره به این نکته که مقصود اصلى از تألیف این اثر بیان همین موضوع است، در ابتدا چند شبهه را پاسخ مى‌دهد؛ از جمله اینکه ممکن است براى برخى توهم شود که چون امام زمان(ع) وسیله رسیدن برکات به مخلوقات است، بنابراین از مردم بى‌نیاز بوده و لذا چه نیازى به دعاى مردم هست؟

علاوه بر اینکه نویسنده مسئله لزوم دعا براى فرج را به‌طور گسترده و بى‌نظیرى بررسى و با دلایل محکم و شواهد متقن اثبات کرده است، مطالب و مباحث بسیارى نیز مورد پژوهش و تحقیق قرار گرفته و مسائل جالبى در رشته‌هاى مختلف علوم و معارف، تحلیل و ترمیم شده است که نشانگر کثرت اطلاع و دقت نظر مؤلف مى‌باشد.

بخش‌هاى ششم و هفتم، اوقات، حالات و مکان‌هاى تأکیدشده براى دعا، مانند آخرین ساعات روز جمعه، پیش از دعا براى خود، حرم امامان و نیز چگونگى دعا براى تعجیل در فرج را بیان کرده و این نکته را یادآور مى‌شود که دستیابى به تمام فواید و ثواب‌ها متوقف بر مداومت و بسیار دعا کردن است.

بخش هشتم کتاب مکیال المکارم تکالیف و وظایف بندگان نسبت به آن حضرت(ع) را یادآورى مى‌کند؛ از جمله تحصیل شناخت صفات و ویژگى‌هاى آن جناب(ع)، رعایت ادب نسبت به ایشان، محبوب نمودن او میان مردم، انتظار فرج و ظهور آن حضرت(ع)، خوشحال کردن مؤمنین، صبر بر اذیت و تکذیب دیگران و…

در کل مى‌توان چنین ادعا کرد که مؤلف در صدد آن است تا با بیان مطالب ارزنده خویش، آمادگى پذیرش معصوم(ع) را در وجدان‌هاى به‌خواب‌رفته مسلمین بیدار کرده و این بى‌تفاوتى و کمى استعداد و قابلیت نسبت به درک حضور کاروان‌سالار عالم بشریت و یگانه منجى انسان‌ها را درمان نماید. منبع