تفسیر القمی (۳ جلدی) تحقیق موسسه امام مهدی (ع)

توضیحات

تفسیر القمی منسوب به على بن ابراهیم قمى (زنده در ۳۰۷ ق)، از تفاسیر روایی متقدم و مشهور شیعه است. این تفسیر از معروفترین مصادر تفسیرى امامیه بشمار مى آید که روایات تفسیرى را جمع آورى کرده است. کلینى در کتاب کافى و دیگران در برخى از مجامع روایى، از این کتاب روایت کرده اند.

علی بن ابراهیم از راویان بزرگ و موثق شیعه به حساب مى آید و به گفته شیخ طوسى در شمار اصحاب امام هادى علیه‌السلام قرار گرفته و امام حسن عسکری علیه السلام را نیز درک کرده است. علماى رجال همواره وى را تعظیم و تجلیل کرده اند. نجاشى درباره على بن ابراهیم مى گوید: او از افراد مورد وثوق و قابل اعتماد در احادیث مى باشد و مذهب و افکار اعتقادى او کاملا صحیح است.

على بن ابراهیم در نگارش زبردست بوده و آثار بسیارى تألیف نموده که گویا به جز این تفسیر، آثار دیگرش در گذر زمان از بین رفته است. ابن الندیم در کتاب فهرست خویش، از على بن ابراهیم قمى، تحت عنوان فقهاء و محدثان شیعه نام برده و این سه کتاب را برای او ذکر مى کند: المناقب، اختیار القرآن، قرب الاسناد. همچنین کتابهای: الناسخ و المنسوخ، الشرایع، المغازى و التوحید و الشرک، به قمی منسوب است.

عده ای با اعتراف به این که بخش بسیارى از روایات این کتاب از تفسیر على بن ابراهیم گرفته شده، تمامی کتاب موجود را از آن علی بن ابراهیم نمی‌دانند. دلیل عمده آنان این است که تفسیر قمی مجموعه‌ای از روایات علی بن ابراهیم و روایات ابوالجارود بوده که مؤلف آن «ابوالفضل العباس ابن محمد» شاگرد علی بن ابراهیم است.

کتاب با دیدگاه حدیثى نوشته شده، از این‌ رو مؤلف از ظاهر آیات با استناد به روایات به آسانى دست کشیده است. همچنین کتاب از تفاسیر تأویلى شمرده شده و تأویل‌ هاى دور از ذهن در آن بسیار است.

خط کلى تفسیر، نقل اخبار تفسیرى از اهل بیت علیهم السلام است و احیاناً نکات تفسیرى هم از على بن ابراهیم نقل شده و بخشى از روایات بر اساس تأویل، انطباق، جری و تطبیق است.

مؤلف در آغاز تفسیر، مقدمه اى نگاشته که با طرح عناوین کلى آن مى توان سمت گیرى و چگونگى روش او را شناخت. در این مقدمه مباحث فضیلت قرآن، تمسک به اهل بیت علیهم السلام، اشتمال قرآن بر ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه، تحریف، تأویل و رد مذاهب و فرق بحث شده و به مناسبت هر موضوع روایاتى آمده است.